यसरी नै कहीलेसम्म?

पत्रकार कुटिने घटना यो नै पहिलो होइन र अन्तिम पनि। रुकुमकी पत्रकार टिका विष्ट कुटीनु आफैंमा निन्दनीय काम हो। तर यस्ता कामहरु हामीले गर्ने गरेको निन्दाले मात्रै अन्त्य हुने छैन।

पत्रकार कुटीएपछि विज्ञप्ती निकाल्ने, विरोध गर्ने हाम्रो पुर्ानै परम्परा हो। आजसम्म पत्रकार कुटीने र पत्रकार मारीने घटना पछाडी पत्रकारितामा विद्यमान प्रवृत्तीको कति हात रहेको छ भनेर अध्ययन गरिएको छैन्। लेख लेखेकै भरमा पत्रकार कुटीएका घटनाका बग्रेल्ती उदाहरणहरु छन्। यो भन्दा अगाडी कैलालीका पत्रकार लक्की चौधरी पनि कुटीएका थिए। केही महिना अघी मात्रै पूर्वका पत्रकार समाचार लेखीएकै कारण जातिय संगठनहरुको शिकार भएका थिए।

पत्रकार किन लेखेकै कारण कुटीन्छन भन्ने तथ्यको हामीकह“ा आजसम्म अध्ययन भएको छैन। पत्रकार कुटीनु कुनैपनि अर्थमा राम्रो होइन र हुन सक्दैन। कसैले केही लेख्यो भन्दैमा त्यसको विरुद्ध जाई लाग्ने प्रवृत्ती लोकतन्त्र सम्मत हुन सक्दैन। तर त्यसो भन्दैमा पत्रकारिता जे मन लाग्यो त्यही लेख्ने लाइसेन्स पनि होइन। पत्रकार टिका विष्टले आफ्नो लेखमा लेखको कुराहरुको अध्ययन गर्नु पनि यतिखेर सार्न्दभिक छ। हामीकहँ“ पत्रकार भएपछि आफ्नो राजनीतिक आस्था र रंगका आधारमा लेख्नुपर्छ भन्ने मान्यता स्थापित हुन थालेको छ। यस्ता घटनाका पछाडी यस्तै प्रवृत्तीले काम गरेको छ।

सन्तुलीत भएर रिपोर्ट र सामाचार लेख्ने कि आफ्नो विचार पत्रकारितामा पोख्ने? यो वहसको विषय हो। पत्रकार टिका विष्टलाई सांघातीक हमला गनर्ेेलाई कारवाही हुनुपर्छ। त्यो मात्रै नभएर यस्ता घटना पछाडी रहेको राजनीति र सामाजीक आयामलाई पनि अब गंभीरताका साथ नियाल्नु जरुरी छ।